Nie jest to przedmiot. Jest to piosenka. Zawsze gdy jej słucham wracam myślami do czasów 5 klasy podstawówki. Gdzie z grupką znajomych budowaliśmy bazę na starym terenie należącym do PKS. Jest to piosenka Mrozu - Miliony Monet. Nie wiem czemu mi się to tak powiązało no ale jest.

Nie jest to przedmiot. Jest to piosenka. Zawsze gdy jej słucham wracam myślami do czasów 5 klasy podstawówki. Gdzie z grupką znajomych budowaliśmy bazę na starym terenie należącym do PKS. Jest to piosenka Mrozu - Miliony Monet. Nie wiem czemu mi się to tak powiązało no ale jest.

Dla mnie takim łącznikiem są stare kasety magnetofonowe.To jak powrót do lat w których marzenia były zawsze na wyciągnięcie ręki.Motyle szalały w brzuchu i nic się nie liczyło.Stary Grundig pomimo,że wkręcał kasety ale zawsze dało się go uruchomić by posłuchać Modern Talkin czy Aha przy muzyce,których melodie sprawiały,że chciało się żyć i chce się żyć.

Dla mnie takim łącznikiem są stare kasety magnetofonowe.To jak powrót do lat w których marzenia były zawsze na wyciągnięcie ręki.Motyle szalały w brzuchu i nic się nie liczyło.Stary Grundig pomimo,że wkręcał kasety ale zawsze dało się go uruchomić by posłuchać Modern Talkin czy Aha przy muzyce,których melodie sprawiały,że chciało się żyć i chce się żyć.

W chwilową podróż w czasie przenoszą mnie śpioszki, te same która babcia uszyła 58 lat temu dla mojego ojca chrzestnego, następnie odziedziczył je mój tata przeszło 30 lat przeleżały w szafie i te same śpioszki nosił mój brat, a później ja, dziś 58 lat po ich uszyciu nosi je mój syn. Są one najpiękniejsze i mimo upływu czasu wciąż wyglądają idealnie i przyznam szczerzę, że mam nadzieję iż uda nam się zachować je w dalszym ciągu w takim stanie aby mogły je założyć moje przyszłe wnuki.

W chwilową podróż w czasie przenoszą mnie śpioszki, te same która babcia uszyła 58 lat temu dla mojego ojca chrzestnego, następnie odziedziczył je mój tata przeszło 30 lat przeleżały w szafie i te same śpioszki nosił mój brat, a później ja, dziś 58 lat po ich uszyciu nosi je mój syn. Są one najpiękniejsze i mimo upływu czasu wciąż wyglądają idealnie i przyznam szczerzę, że...

Brama. Taka do kamienicy, która prowadzi na wewnętrzne podwórko. Przechodzę przez nią i nagle znajduję się w miejscu, które równie dobrze może być moim domem, jak też plenerem historii miłosnej z dwudziestolecia międzywojennego, świadkiem dramatycznych wydarzeń powstańczych, kryjówką przed milicją w stanie wojennym. Bo od wielu, wielu lat nic się tam nie zmienia - tak samo wygląda, odbija się tam to samo echo, nawet tak samo pachnie - czerwonymi pelargoniami.

Brama. Taka do kamienicy, która prowadzi na wewnętrzne podwórko. Przechodzę przez nią i nagle znajduję się w miejscu, które równie dobrze może być moim domem, jak też plenerem historii miłosnej z dwudziestolecia międzywojennego, świadkiem dramatycznych wydarzeń powstańczych, kryjówką przed milicją w stanie wojennym. Bo od wielu, wielu lat nic się tam nie zmienia - tak samo...

Cały mój strych przepełniony jest przedmiotami, które przenoszą mnie do czasów słodkiego dzieciństwa. Lecz jeżeli miałabym wybrać tylko 1 to byłaby to sukienka mojej babci. Jano-różowa wykonana ze zwiewnej koronki suknia ciągnąca się aż do ziemi. Pamiętam, że będąc małą dziewczynką uwielbiałam się w nią przebierać. Zakładałam ją na siebie wraz z o wiele za dużymi butami mojej babci i paradowałam po pokoju niczym modelka ze światowego wybiegu. Czułam się w niej jak mała księżniczka i myślałam sobie, że jak już będę "duża" to właśnie w takich sukienkach będę chodzić. Zamiłowanie do sukienek maxi zostało do dziś :)

Cały mój strych przepełniony jest przedmiotami, które przenoszą mnie do czasów słodkiego dzieciństwa. Lecz jeżeli miałabym wybrać tylko 1 to byłaby to sukienka mojej babci. Jano-różowa wykonana ze zwiewnej koronki suknia ciągnąca się aż do ziemi. Pamiętam, że będąc małą dziewczynką uwielbiałam się w nią przebierać. Zakładałam ją na siebie wraz z o wiele za dużymi butami...

Tosty z dżemem truskawkowym.
Może nie jest to rzeczy postrzegana w kategoriach artefaktu. Konkretny tost nie ma zbyt długiej historii ;) Natomiast sama ich powtarzalność i okoliczności sprawiają, że takie śniadanie nieodzownie kojarzy mi się z domem i wczesnym dzieciństwem.

W zasadzie każdy tost z dżemem przywodzi mi na myśl dzieciństwo, ale ten truskawkowy ma szczególną moc, bo był najczęściej dostępny w PRL-u, kiedy stawiałem pierwsze kroki.

Dziś często się przeprowadzam, dużo podróżuję. Ale za każdym razem, kiedy mogę rano wrzucić chleb do tostera a po kilku minutach posmarować go truskawkowym dżemem, czuję się jak w domu. Tym pierwszym, rodzinnym, i każdym kolejnym, w którym to sentymentalno-kulinarne doświadczenie powtarzałem. Dlatego nie tylko jest on dla mnie przypomnieniem lat najmłodszych, ale też całego ciągu powtarzania tego rytuału. Jest nicią - choć może nieco śmieszną w swej banalności - snującą się przez rozmaite etapy mojego życia i łączącą teraźniejszość (a pewnie i przyszłość) z przeszłością.

Tosty z dżemem truskawkowym.
Może nie jest to rzeczy postrzegana w kategoriach artefaktu. Konkretny tost nie ma zbyt długiej historii ;) Natomiast sama ich powtarzalność i okoliczności sprawiają, że takie śniadanie nieodzownie kojarzy mi się z domem i wczesnym dzieciństwem.

W zasadzie każdy tost z dżemem przywodzi mi na myśl dzieciństwo, ale ten truskawkowy ma szczególną...

Książka. Książka ma niebywałą moc, ona nie częstuje nas tylko i wyłącznie treścią w niej zawartą. Książka POCHŁANIA aurę, nasz nastrój, nasze myśli i dzięki temu zatrzymuje czas. Tworzy wspomnienia. Przenosi nas do dzieciństwa. "Emancypantki" przenoszą mnie do ogrodu mojego Taty. Pachnie tam olejkiem do opalania i zieloną herbata słodzoną cukrem trzcinowym. "Stara baśń" to chwile spędzone na rozchybotanym krześle w domu ukochanej Babci. Ze starą, rosyjska lodówką, wydająca specyficzne pomruki. Z przybrudzoną wykładziną i białą ceratą na stole. "W pustyni i w puszczy" to czas spędzony przy malutkich kociakach, które, nie wiedzieć czemu, dokarmiałam mlekiem, które rozsmarowywałam na ręku. To dotyk kocich, szorstkich języczków na mojej skórze. Mogłabym tak wymieniać godzinami=)
Książki to magia. Książki to najpiękniejszy i najskuteczniejszy łącznik z przeszłością.

Książka. Książka ma niebywałą moc, ona nie częstuje nas tylko i wyłącznie treścią w niej zawartą. Książka POCHŁANIA aurę, nasz nastrój, nasze myśli i dzięki temu zatrzymuje czas. Tworzy wspomnienia. Przenosi nas do dzieciństwa. "Emancypantki" przenoszą mnie do ogrodu mojego Taty. Pachnie tam olejkiem do opalania i zieloną herbata słodzoną cukrem trzcinowym. "Stara...

Dla mnie przeszłość jest wciąż żywa w opowieściach Babci, która lubi dzielić się doświadczeniami zbieranymi przez ponad osiemdziesiąt lat. Wraz z wiekiem pamięć krótkotrwała zaczęła zawodzić, ale wspomnienia wracają z całą mocą. Kiedy rozmawiamy o tym co dzieje się u mnie, okazuje się, że mamy bardzo podobny temperament i zamiłowania. Kiedy wybieram się na kajaki, w oczach babci pojawia się blask, gdy sobie przypomina jak nie umiejąc pływać, wiosłowała po Hańczy. Kiedy jadę w Tatry, Babcia wspomina wycieczkę na motorze w strugach deszczu i spanie na sianie w stodole, którego zapach niemal sama mogę poczuć. Nieważne, że niektóre historie słyszałam już kilkanaście razy – za każdym razem tak samo cudownie jest móc zobaczyć w twarzy Babci młodą dziewczynę z przeszłości, którą gdzieś wewnątrz wciąż jest.

Dla mnie przeszłość jest wciąż żywa w opowieściach Babci, która lubi dzielić się doświadczeniami zbieranymi przez ponad osiemdziesiąt lat. Wraz z wiekiem pamięć krótkotrwała zaczęła zawodzić, ale wspomnienia wracają z całą mocą. Kiedy rozmawiamy o tym co dzieje się u mnie, okazuje się, że mamy bardzo podobny temperament i zamiłowania. Kiedy wybieram się na kajaki, w oczach...

Moim łącznikiem z przeszłością są wiersze i rzadziej - opowiadania. Kiedy czytam wiersze napisane, np. podczas wojny, to często zastanawiam czy dałabym radę wytrwać - wytrzymać psychicznie. Czuję tą więź z autorem, na nowo przeżywam jego emocje, poznaję jego historię. Mam okazję "zobaczyć" świat z tamtych lat. Jednak nie tylko wiersze napisane w czasie wojny dają mi okazję przenieść się w czasie. Np. Treny Jana Kochanowskiego pokazują jak niezwykłym był on człowiekiem. Czytając je mam okazję go poznać. Również moje wiersze dają mi możliwość powrotu do przeszłości. Czasami śmieszą, a czasami przypominają o trudnych sytuacjach. Na zawsze pozostaną moją skarbnicą pamięci.

Moim łącznikiem z przeszłością są wiersze i rzadziej - opowiadania. Kiedy czytam wiersze napisane, np. podczas wojny, to często zastanawiam czy dałabym radę wytrwać - wytrzymać psychicznie. Czuję tą więź z autorem, na nowo przeżywam jego emocje, poznaję jego historię. Mam okazję "zobaczyć" świat z tamtych lat. Jednak nie tylko wiersze napisane w czasie wojny dają mi okazję...

Chwilowej podróży w czasie doświadczam widząc na sklepowych półkach, coraz to rzadziej, chipsy "Maczugi" i gumy "kulki". Przenoszę się wtedy do czasów, kiedy miałam kilka lat, mieszkałam z ukochanymi dziadkami i całe dnie spędzałam na trzepaku pod blokiem. Bez telefonu wiedziałam gdzie i o której znajdę znajomych. W spodenkach w myszki Mickey budowaliśmy "bazę" i wspinaliśmy się po drzewach. Nie wiedzieliśmy co to internet a wartość większą od pieniędzy miały dla nas karteczki i pokemony, którymi wymienialiśmy się na osiedlu. Pamiętacie te czasy ? Myślę, że nie tylko ja wspominam to z sentymentem.

Chwilowej podróży w czasie doświadczam widząc na sklepowych półkach, coraz to rzadziej, chipsy "Maczugi" i gumy "kulki". Przenoszę się wtedy do czasów, kiedy miałam kilka lat, mieszkałam z ukochanymi dziadkami i całe dnie spędzałam na trzepaku pod blokiem. Bez telefonu wiedziałam gdzie i o której znajdę znajomych. W spodenkach w myszki Mickey budowaliśmy "bazę" i...